Wandelen 2020

5 januari 2020

Hijkerveld

Within the sound of silence

Het nieuwe jaar goed begonnen met een wandeling in het Hijkerveld. Via Orange en Hijken kwam ik bij de parkeerplaats op de Leemdijk waar het er al druk uitzag, omdat er een groep Klootschieters net voor mij waren aangekomen.  Dat was iets waar ik nou niet direct op zat te wachten. op van die druktemakers. Ik bleef een beetje in het kielzog en bij de schaapskooi aangekomen ging de groep rechts en ging ik links. Na het wildrooster te zijn gepasseerd was het eerst een pad van asfalt besmeurd met schapenstront, omdat de schapen hier dagelijks ook langs gaan, dit werd gaande de weg beter. Op de splitsing lange route of korte route was de keuze gauw gemaakt om de lange route te doen. Over een oud karrenspoor kwam ik langs de eerste Schotse Hooglanders die hier zich te goed doen aan alles wat het prachtige Drentse land voortbrengt qua vegetatie dan. Langs vennetjes en over de heide en waar de ijzertijdboeren gebruik maakten van kleine omwalde raatakkers, celtic fields genaamd.  Er was helemaal geen geluid dat mij stoorde en zo kwam ik dan ook aan de titel van deze blog "Within the sound of silence" of "In het geluid van de stilte".

Ik liep voorbij de kudde schapen en nog een aantal Schotse Hooglanders. De stilte was zo overweldigend, dat ik het bijna niet doorhad dat ik alweer bijna bij de schaapskooi was. Vlak voor dat ik hier was, weer afgebogen om de verlenging te doen. Deze voerde mij langs de "kraal" en ik kwam bij een boom weer je dwars doorheen kom kijken, Een specht die een doorzon woning had gemaakt. Het pad werd vervolgd door het bos waar een grote bonte specht boven in de boom aan het haken was. Ik had de afgelopen week naar het programma gekeken van omroep Max met Carrie die vier dagen deed om van zuiden naar het noorden van Drenthe te gaan. Maar ik liep nu ook over de Highway en ik denk persoonlijk dat deze kant van Drenthe onderbelicht werd. Maar dit is mijn persoonlijke mening.  Ik was nu aangekomen bij de grafheuvels die hier talrijk zijn. Dit wist ik niet en was eigenlijk verrast. Maar zo zie je maar weer dat de mooie provincie waar je woont nog steeds verrast. Na nog wat Orange sporen op een boomstam en een twee grote paddenstoelen die meer weg hadden van een koeienvlaai kwam ik weer bij de schaapskooi naar mijn idee was ik nog niet klaar voor vandaag en wilde nog naar Diependal. Diependal heeft een vogelkijkhut  en het bijzondere aan deze kijkhut is dat de toegang via een ondergrondse gang van 128 meter gaat. Het was de bedoeling dit te voet te doen maar al gauw bleek dat dit teveel van het goeder werd. Dus maar met de auto terug naar Orange en net achter Speelstad Orange kan er geparkeerd worden. Naar de vogelkijkhut maar al snel werd aangegeven dat deze van 1 december tot 1 maart is gesloten. Jammer dan maar naar de vogelkijkscherm mogelijk heb ik hier in de verte Smient, Taiga- of Toendrarietgans en de Grote Zilverreiger en nog veel meer vogelsoorten gezien. Het was tijd om naar huis te gaan en na ongeveer een kwartier was ik bij de auto. Het was een mooie dag en heb van genoten van mijn Drenthe.

19 januari 2020

Dwingelderveld

De teen outdoor

Vreemde start tekst voor een bijzonder mooie wandeling, maar het zal later duidelijk worden. In eerste instantie zou ik ergens anders gaan wandelen vandaag maar uiteindelijk toch in het mooie Drenthe gewandeld. Het Nationaal Park Dwingelderveld was vandaag het doel. Dit prachtige natuurgebied is het grootste natte heidegebied van West-Europa. Eerst het Zwerfpad van ongeveer 3,7 km als opwarmertje. De zwefroute gaat door het Kloosterveld de route kent geen vast pad en je mag lopen hoe je zelf wilt, om toch een beetje een route te kunnen volgen staan er overal steenmannetjes. Bij de schaapskooi op Benderse even de uitkijktoren beklommen en een verder plannen gemaakt om naar de radiotelescoop te wandelen. Langs Smitveen over de Dwingeloose Heide via het Heidepad. Net voordat ik bij de telescoop aankwam zag ik dat mijn zool van de rechter wandelschoen helemaal los zat. Vond het al verdacht koud aan de rechter voet, de oorzaak hiervan was dus de losse zool. Voor de telescoop langs naar de Davidshoeve deze rechts laten liggen en verder naar de observatiehut bij de Davidsplassen even een paar foto's genomen en door de Anserdennen om  weer naar Benderse en vervolgens naar de parkeerplaats bij het Informatiecentrum.  Prachtige wandeling van ongeveer 13 km met heel veel stilte, rust en prachtige ver gezichten over de uitgestrekte heidevelden.  Thuis aangekomen bleek dat ook dat er in mijn wandelsok een gat zat en daardoor mijn grote teen buiten de sok zat, dus outdoor.

26 januari 2020

Landgoed Vossenberg

Neie Skoen

Het startpunt van deze wandeling is bij de oude losplaats bij de brug over het Linthorst- Homankanaal aan de weg van Wijster naar Brunstinge. Over de brug het zandpad over de oostelijke kanaaldijk om na verloop van tijd linksaf te slaan en het pad langs de bosrand te volgen. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op het Reigerveen hier is de Lepelaar waargenomen maar vandaag niet, omdat hij overwinterd aan de westkust van Afrika.  De route loopt weer terug naar het kanaal en de grafheuvels die hier liggen heb ik gemist, want voor mij was een kudde Schotse Hooglanders aan het grazen en hier moest ik voorbij. Er is de laatste tijd nogal ophef geweest over deze grote grazers, maar gewoon erom heen lopen en niet teveel aandacht aan schenken is er niets aan het handje. Lopend langs het kanaal dacht ik aan die 500 werkeloze veenarbeiders uit Emmen en omgeving die dit 18 kilometer lange kanaal vrijwel geheel met de schop in drie jaar tijd hebben gegraven.  In die tijd (1923-26) waren er ook nog niet zoveel gemechaniseerd machines en was deze arbeid goedkoop. Over het bruggetje ligt het stuwtje in het Oude Diep en  loop door over een lang pad met een prachtig uitzicht over de Vossenberg en kom uit bij de weg  Wijster - Brunstinge. Bij de Evelinehoeve het bospad weer ingeslagen en na een tijdje kom ik aan bij een doorgang met een raster en kom ik op het Hamveld, hier moet ik de paaltjes in tegengestelde richting volgen.  Ik kom weer bij het kanaal uit en na nog enkel grote grazers te hebben gespot kwam ik weer bij de loswal. Mooie korte route waar het echt stilte en rust geeft. Drenthe op z'n best. En de "neie skoen"lopen fantastisch.

Hjoed rûnen wy by it eardere fersterke plak yn 'e Gaasterlân Sloten.

 Vandaag gewandeld bij het voormalige vestingsstadje in het Gaasterland Sloten. Sloten is het kleinste stadje van de Friese elf steden met in 2019 slechts 715 inwoners. Het is niet de kleinste stad van Nederland, dat is Staverden bij Ermelo met 30 inwoners.

Sloten was ooit van strategisch belang omdat het aan een belangrijke waterweg lag. Eerst vanaf de parkeerplaats onder de weg doorgelopen waar je dan aan het Sleattemer gat of het Slotergat langs loopt voorbij het recreatie park naar Evert's dykje aan het Slotermeer waar een strandje is met een mooi uitzicht over het meer. De wandeling vervolgd over de Lytse Jerden richting Wijckel langs een geitenhouderij en de Wijckeler Hop kom je dan achter een camping langs en dan uitkomt op de Menno van Coehoornweg.  Deze Menno Baron van Coehoorn was militair en vestingbouwkundige en heeft naam gemaakt als generaal-majoor van de infanterie tijdens de negenjarig oorlog.  De vesting Sloten  is door hem ontworpen net zoals die van Zwolle, Nijmegen, Grave en nog vele anderen. Hij ligt in Wijckel begraven.  Naar dit alles weer verder richting Sloten dat na een kilometer lopen weer werd bereikt. Even het stadje doorgelopen met onder andere de Woudsenderwaterpoort en de korenmolen De Kaai , de Boogbrug en tal van mooie geveltjes en andere rijksmonumenten.  Sloten het stadje geeft aan de wat saaie wandeling toch nog een mooi einde. Weer thuis zag ik dat er iets mis was gegaan met de instelling van mijn fotocamera. De foto's waren erg donker, jammer. Maar met een enig knutselwerk en een fotoshop programma geprobeerd het beste er van te maken. 

3 mei 2020

Zwartewatersklooster

“Wandelen is even alles laten lopen.” – Jaap de Ruiter

Na een tijd niet te hebben gewandeld in verband met het corona virus vandaag naar Zwartewatersklooster. Bij de kleine parkeerplaats net voor Zwartewatersklooster is een kleine wandelroute "Reeënspoor" uitgezet deze route is maar twee kilometer en gaat langs de petgaten.  Aan het eind na ongeveer een kilometer kom je bij een dwarssloot en kan je niet verder, tenzij je de route over de smalle bruggetjes volgt en ben ik links afgeslagen. Deze smalle bruggetjes zijn niet meer dan een plank en dienen eigenlijk voor om de muskusrat- of beverratvallen aan te bevestigen. Langs de dwarssloot verder gelopen kom je bij een hoog opstaand hek en kan je echt niet verder.  Dan maar een stukje teruglopen en door het natuurland weer richting de weg. Even in de uitkijkpost/ ladder geklommen en even zittend genietend van de rust.  De ree die ik zag stond ook te genieten van het jonge gras en had niet in de gaten dat ik hem zag staan. Ik kwam steeds een stukje dichterbij en toen in één keer schrikte de ree op en sprong weg.  Weer bij de weg aangekomen ging het naar de parkeerplaats maar vond dat de wandeling te kort was.  Dan nog maar een keer langs de petgaten, bij deze gaten wemelt het van libellen en vlinders, langs de ander kant en aan het einde bij de dwarssloot, ook wel boksloot (na de vaartuigen de turfbokken die hier voeren voor het vervoer van de turf uit de petgaten) genoemd, rechts af richting Hasselt.  Langs het water ga je dan richting Zwartewatersklooster en kom via het Christofferpad het gehucht binnen dan nog een stukje via de weg en ben ik weer bij de parkeerplaats aangekomen.  Niet echt een uitgezette wandelroute en ook niet de langste en het spektakel zat hem dan ook in het oversteken van de sloten via de smalle bruggetjes die je met de voeten achter elkaar al schuifelend moest nemen. Ik ga hier nog een keer naar toe maar dan neem ik de uitgezette route van 12 of 15 kilometer. Wordt vervolgd.

10 mei 2020

Zoutkamp - Soltkamp

Gisteravond besloot ik om vandaag in en rond Zoutkamp te gaan wandelen. Dus bijtijds weggereden en rond een uur of tien in Zoutkamp aangekomen. De auto geparkeerd bij de ijsbaan en dan eerst maar een foto schieten van de Hunsingosluis, dan door het voorbijlopend aan de kalkoven (ten behoeve van de kalkbranderij) door het dorp naar de haven aan het Reitdiep.  Vroeger lag Zoutkamp aan de Lauwerszee en nu aan het Lauwersmeer omdat  de zee op 25 mei 1969 is afgesloten door een dam bij Lauwersoog.  Tot in de jaren zestig was Zoutkamp een vissershaven maar de vissersboten, trawlers en garnalenkoters kregen een nieuwe ligplaats bij de toen nieuwe haven in Lauwersoog. De lettercode ZK bleef bestaan. Langs het Leugenbankje ging het langs de haven en toen het dorp weer in. Ik vond het een aangenaam en leuk dorp. De afslag net voor het Spookbos lijdt weer terug naar het Reitdiep waar het over de dijk richting Houwerzijl ging. Toen ik in 1978 / 79 gelegerd was in Appingedam  voor de opleiding als TSér heb ik hier ook veel gelopen en moest hier tijdens deze wandeling veel aan denken. Houwerzijl is ook een leuk dorp telt circa 170 inwoners en heeft een theefabriek en een hele klein haventje aan de Houwerzijstervaart die weer in het Reitdiep uitmond. Langs de camping en na een keer links af gaat het over het kerkpad door het vlakke land naar Niekerk waar je achter de kerk het dorp van circa 45 inwoners binnenkomt. Vanuit hier ben ik dan weer richting Zoutkamp gelopen. Het was een mooie wandeling.

24-05-2020

Het Rechterense Veld

Iets ten zuiden van Dalfsen ligt het Rechterense Veld net achter het station.  Via de Heinoseg  waar je op een gegeven moment rechts afslaat om bij de havezathe Den Berg te komen, een mooie Havezathe die nog steeds bewoond wordt door een adelijke familie. Langs de  achterkant en de grote vijver kom je weer op een verhard pad  om dan in het kleine Hoonhorst te komen.  Na een ooievaar en wat hazen was het vrij rustig wandelen. Ik was erg in mijn sas want ik vond het een prettige route. De flora was ook erg afwisselend. De route ging verder langs de buitenplaats Den Aalshorst en door het Sterrenbosch. Langs de camping om via Millingen richting Rechteren te wandelen. De verder te volgen weg bestond uit veel rechte stukken en er zat tot in tegenstelling van het eerste gedeelte weinig afwisseling meer in.  Het was een mooie lange route. En ik was blij dat ik over de brug weer in Dalfsen bij de auto aankwam.

12-07-2020

Eén van mijn favoriete wandelroutes is wel rond het Kiersche Wijde. Een prachtige korte wandelroute op een steenworp afstand van huis. Aangekomen bij de parkeerplaats aan de Lozedijk., stonden er al veel auto's. Het was ook al lekker van temperatuur en in de Corona-tijd zijn er veel mensen die voor vakantie in eigen land hebben gekozen.  De wandeling ging via de aangegeven markeringen over het bruggetje naar het observatiepunt, En werd ik gade geslagen door een overvliegende Purperreiger. Bij het observatiepunt was niet veel loos, behalve een onderduikende Meerkoet. De natuur was prachtig in bloei en er waren veel vlinders. Waar ik mij aan geërgerd heb is als er een looprichting is aangegeven dat mensen zich hier niet aanhouden en ook het feit dat er aangegeven staat dat honden niet zijn toegestaan in dit gebied, dit toch gewoon aan de laars wordt gelapt. De Grauwe Ganzen vlogen in een grote groep over en maakten behoorlijk kabaal. Vlak bij het tweede observatie punt, vloog er een Putter weg, ik was te laat om een mooi plaatje van dit fel gekleurde vogeltje te maken. Het einde van de wandeling was alweer in zicht en na nog een grote groep mensen op anderhalve meter te hebben omzeild kwam ik weer bij de auto.  

26-07-2020

Het Balloërveld is een grote heideveld gelegen tussen Assen, Rolde en Loon.  En hier is werd vandaag het boswachterspad gelopen door mij.  Het is een wandeling vol historie volgens de site van Staatsbosbeheer. Met eeuwenoude karresporen en tankgrachten uit de Tweede Wereldoorlog en grafheuvels.  Vond het in het begin nog niet zo, maar naar mate de wandeling vorderde werd het anders misschien omdat ik boven op de Galgenberg stond en hier een goed overzicht hebt over dit prachtige veld.  Op de Galgenberg  ging het er vroeger heet aan toe met geruchtmakende rechtszaken, waarin deze berg soms een dramatische rol vervulde. In de middeleeuwen werd nogal eens een galg geplaatst op deze prehistorische grafheuvel. In de verte zag ik de schaapskudde van het Balloërveld . Deze kudde van 400 schapen zijn Drentse Heideschapen en stonden ongestoord te grazen. Weer een stukje teruggelopen want ik had het paaltje gemist. Wat ook een leuke bijkomstigheid is dat je ook een gedeelte van het Pieterpad loopt. En tussen de grafheuvels door kom ik in het beekdal van het Rolderdiep met zijn Heerenmaden en Ossenbroeken wat mij voert langs de Baak en verder naar de schaapskooi.  Bij de Schaapskooi rechtsaf  om weer terug te lopen naar de heide.  Het viel mij op dat er weinig vogels waren te zien. Dit maakte ook dat ik een beetje de interesse verloor. En na een splitsing op de route kon je kiezen of het hogere pad of door de tankgracht. Dit laatste heb ik gedaan en misschien wilde dit prachtige natuurgebied toch nog even mijn aandacht doordat er een ree voorbij kwam.  Weer bij de auto toch een goed gevoel over de wandeling.

16 augustus 2020 

Eindeloos stil

23 augustus 2020

Het was in eerste instantie niet de bedoeling om  hier vanmorgen te wandelen. Maar nadat ik gisteravond tjdens het surfen op het internet naar een route zat te zoeken, kwam ik de Wandelroute de Reest, Wold AA, Meppel tegen. Een wandeling hier had ik allanger mijn zinnen op gezet en ben dan vanmorgen afgereisd naar de Oosterboer in Meppel.  Naar een rit van 10 minuten met de auto kwam ik aan bij de Manege "de Baander" het startpunt voor de wandeling. De route ging via de Jeu de Boulles club langs de spoorbaan aan de rand van de Oosterboer richting Industrieterein Noord, hier linksaf door het ringpark parallel aan de A32.  Aangekomen bij de Hoogeveense Vaart linksaf  tot de kruising bij het ziekenhuis. Nadat ik ben overgestoken weer richting Meppel en na ongeveer 400 meter het weggetje inslaan naar het hospice Meppel.

Na verloop van tijd rechts het onverharde pad in slaan dit is de eerste Essingersteeg, het pad lijdt je naar een zelfbedieningspontje die je over de Reest zet.  Via een zandpad aangekomen in de Reeststouwe bij de uitkijktoren waar je een mooi uitzicht hebt op de Reest.  Doorlopend bereik ik de Nieuwe Hoogeveensevaart  en na een lang fiets en wandelpad onder het viaduct door kom ik bij het tolhuis "de Knijpe", deze stond bijna altijd tijdens een rondritje met mijn ouders in de Opel Record caravan in vroegere dagen op het programma.  Langs de oude Hoogeveense vaart en het wachtgat kwam ik weer aan bij de Oosterboer en na nog een een kleine kilometer was ik weer terug bij het startpunt. Al met al een mooie wandeling en zeker de moeite waard om nogmaals te lopen

Het Nationaal Park Drents-Friese Wold is één van de grootste natuurgebeiden van Nederland. Het heeft verschillende wandelroutes en ik heb vandaag gekozen voor een wandeling om en langs het Canadameer. Na een beetje zoeken naar een route ben ik gewoon gaan wandelen vasthoudend aan informatie die ik onderweg tegenkwam. Geen vaste route dus. Ik vond het opmerkelijk rustig maar het was dan ook nog vroeg.  Na dat ik een klaphek was doorgegaan kwam ik in een gebied wat ik dan ook graag "puur natuur"wil noemen. Het was een idilische plek waar de heide bloeide en het blad van de bomen al aan het verkleuren was naar de herfst tooi. Een mooi gevarieerde landschap. Ik was helemaal in mijn element door de afwezigheid van grote groepen mensen voelde ik de rust in mij.  Op een gegeven moment kwam ik dan toch andere wandelaars tegen en ruiters te paard dit was niet storend en liep richting het Canadameer. Nog een aantal grote grazers gepasserd en genoot geweldig van het uitzicht wat mij deed denken aan de pen tekening die vroeger bij ons aan de muur hing. Aangekomen bij een route bord van Canadameer werd ik bijna omver gereden door een mountainbiker en deze wees mij herop dat er nog een hele grote groep aankwam, dus maar een sluippad binnendoor om deze te ontwijken.  Zo kwam ik aan de oever van Canadameer een meer wat een voormalig zandafgraving is. Het is een vrij groot meer en op somige plekken erg diep.  Lopend langs het water ontdek ik een slijmerige bol en dacht dat het een kwal was. Maar naar dit thuis te hebben opgezocht blijkt het om een kolonie zoetwatermosdiertjes te gaan. Inmiddels is het gedaan met de rust en wordt het strand overspoeld door mountainbikers, deze luid communicerende recreatiefietsers, ontnamen mij de zin om verder te wandelen en ik was dichtbij mijn auto. Dus richting parkeerplaats die inmiddels was volgestroomd met auto's en campers van dagjesmensen. 

15 oktober 2020

Bargerveen

Op een mooie Oktoberdag naar het Bargerveen. Iets wat ik al lange tijd wilde, en dat ik nu vakantie heb en niet weg ga in verband met de tweede golf Corona, deed zich vandaag de gelegenheid voor.  In de laatste paar eeuwen is bijna al het hoogveen afgegraven door de winning van turf, maar door de opmars begin 20ste eeuw door de steenkool is er in het zuidoosten nog een klein gebied bewaard gebleven het Bargerveen.  Een klein restant van het ooit 300.000 hectare grote Bourtangemoeras.  Tegen een uur of tien de auto geparkeer op de parkeerplaats aan de Zusterweg in Weiteveen. En direct maar via het nieuwe fietspad gelopen tot aan het Amsterdamseveld en vervolgens via de aanwijzingen van het knooppuntenwandelnet via een heel lang zandpad tussen veenland door richting Duitsland gelopen. Het was hier zo stil en geen mens te ontdekken. Ik was helemaal in mijn element en een met de natuur, gewoon geweldig. Over het  in aanleg zijnde fietspad was langs de grens met Duitsland loopt, zag ik dan toch een persoon lopen die mij tegemoet kwam, hij kwam steeds dichterbij en passeerde mij en met een "goeiedag" en ik een "goeiedag" terug, was de stilte weer teruggekeerd.  Ik vervolgede mijn weg langs een concessiesteen van de NAM en een grensmarkering die waren omgevallen, bewust of onbewust, wie zal het zeggen.  Even de grens overgestoken bij de vogelkijkhut. Maar ik had geen negatieve Coronatest. Dus gauw weer terug om niet te riskeren dat ik veertiendagen in quarantaine moet. Het was een mooie route de stilte werd soms verstoord door de watervogels die in de waterplassen rijkelijk aanwezig waren.  Voor de Adder was het te koud want deze heb ik niet ontdekt. Even via een stukje openbareweg en daarna weer langs het moeras en een bospad kwam ik weer terug bij de auto. 

22 oktober 2020

7 februari 2021

Het is misschien niet de spectaculairste route maar wel één van de makkelijksten. De auto geparkeerd bij het stationetje en langs het huis dat op de kop is gebouwd. En dan tussen de landerijen wat aangemerkt is als kwetsbare natuur. En in het voorjaar vogelbroed plaatsen zijn. Er was nu echte geen vogel te zien. Het was behoorlijk aan de koude kant en de weerman had een winterse week aangekondigd met extreem lage temperaturen. Maar dat deerde mij nog niet zoveel. Het is uitzonderlijk druk  maar dat komt door corona. Zo ik al zei niet een erg spectaculaire route,  Eigenlijk was het alleen de vuurtoren die mij boeide. Op de vuurtoren van Workum, bijnaam Toarntsje, is het open vuur gedoofd sinds 1880. Het wordt sinds 2004 weer ieder jaar een maal onstoken ter ere van zeilwedstrijd de Strontrace. Na deze uitvoerig te hebben gefotografeerd maar weer terug na Hindeloopen over de Hylperdyk. In Hindeloopen nog even bij de haven gekeeken, waar het havenlicht nog werd vastgelegd even het dorp in. Maar het is allemaal dicht en doods. Hopelijk wordt dit gauw weer anders. Terug naar mijn auto bij het stationnetje. Ik denk niet dat de wandeling één van mijn favorieten wordt.

14 februari 2021

Ik las op facebook dat er achtenhalf miljoen auto's zijn in Nederland, ik denk dat ik die vanmorgen allemaal ben tegengekomen allemaal naar naar de meren Noord-West Overijssel om  te schaatsen.  Waanzin of niet... . Ik had vanmorgen het plan geopperd om naar Schokland te gaan voor een wandeling maar de drukte op de wegen deed mijn plan wijzigen in drie korte wandelingen naar de vuurtorens van Oud Kraggenburg, Schokland (Oud Emmeloord) en Blokzijl. De wandelingen zijn geen gemarkeerde wandelingen en over het algemeen recht toe recht aan. Bij de eerste aangekomen was het nog merkbaar koud. Het was een wandeling die als je hier al van kunt spreken in de kale polder zich door de sneeuw erg idilisch aan liet doen. Na de nodige foto,s  weer terug naar de auto en naar Schokland hier was het iets drukker dan bij de vorig waar ik maar twee mensen ben tegengekomen. Denk nou niet dat hier horde mensen waren. Buiten om de ijsbrekers gelopen naar wat voor de droogleging van de polder de toegang tot de haven is geweest met de mooie groen en rode havenlichten van waar je een goed beeld hebt hoe het er vroeger heeft uitgezien.  Verder gelopen maar daar lag nog een dik pak sneeuw wat mij deed terugkeren via het huisje van de misthoorn en de vuurtoren en zo weer bij de auto kwam. Nog eentje te gaan de vuurtoren van Blokzijl deze staat midden in de polder en zorgde voor de laatste korte wandeling. Je kon wel vernemen dat de temperatuur iets was gestegen maar er stond hier wel veel wind wat zorgde voor opwaaiende sneeuw wat het winterse karakter ten goede kwam.  Aangekomen bij deze vuurtoren heb ik mij geergerd aan het feit dat deze replica met veel subsidie is neergezet, maar er geen subsidie meer is voor onderhoud. Ik was hier nogal erg ontsteld over. Ik heb evengoed wel genoten van de drie korte wandelingen.  

21 februari 2021

Over de dijk tussen wad en haven gelopen naar de havenmond en weer terug. Niet echt een verhaal vandaag maar wel lekker uitgewaaid. 

21 maart 2021

Eén van de attracties van dit dorp  waar ik vandaag ben wezen wandelen is de dertig meter hoge uitkijktoren "de Belvédére". Bekend van de schoolreisjes met zijn speeltuin en doolhof. Vandaag ben ik In Oranjewoud geweest. Vanaf de parkeerplaats naar de uitkijktoren en dan naar het buurdschap Brongerga voorbij de klokkenstoel richting Mildam om halverwege een bospad in te slaan.  Een vrij rustige wandeling die werd verstoort door een groep mountainbikers. Maar enfin ieder zijn ding en ging verder over de Weversbuurt om vervolgens weer af te buigen over een pad voor paarden die mij tot aan de rand van het bos bracht op de Braendenlaan en ik zoweer in Brongerga kwam. Nu richting Oranjewoud waar je langs het grote landgoed komt en dan rechts naar het museum loopt en links naar Oranjestein. Rechts afgeslagen en dan loop je langs Orangewoud tegenover de Overtuin en na deze rond te hebben gewandeld via de Dominosingel en achter het landgoed Oranjestein weer bij mijn startpunt aan gekomen. Mooie wandeling met veel historie over de stichter de weduwe Albertine Agnes van de stadhouder van Fryslân , Willem Frederik van Nassau.

11 april 2021

Het was tijd voor mijn jaarlijkse uitje naar de Eemshaven.  Aangekomen stond er een behoorlijke wind maar dat liet mij de pret niet drukken. Opgestapt bij het radarstation met de hoge brug over de spoorbaan. Omdat er behoefte was aan een treinverbinding naar het Oost Friese Waddeneiland Borkum , werd de spoorlijn van  Groningen naar Roodeschool verlengd.  Maar of dit een rendabele lijn is laat ik in het midden.  De wandeling was niet meer dan recht toe recht aan en ook niet de langste. Maar door de wind voelde ik mij helemaal in mijn element. Ook al doordat de wandeling niet verstoort werd door andere wandelaars. Kortom een prima wandeling met genoeg bedrijvigheid op het wad. Nadat ik verkleumd weer in de auto zat zette ik koers naar de Noordkaap. Dit is het meest noordelijkste puntje van Nederland. De Noordkaap wordt gemarkeerd met een kunstwerk wat de "Hemelpoort" moet vaststellen. De plaquette naast het monument herinnert aan de zes Engelse vliegtuigbemanningsleden die hier in 1940 aanspoelden. Het uitzicht is erg aantrekkelijk met uitzicht over het wad en uitzicht over de polder en de dijk. .

9 mei 2021

Bij en rond de kolonie van weldadigheid in Frederiksoord is het altijd leuk wandelen. Had eigenlijk geen verhaal voor mijn blog van vandaag. Maar aangekomen in een regenbui bij het Desperadoveld had ik direct de link met de Eagles gelegd. Vandaar dat ik de songtekst van het op in 1973 verschenen album Desperado de rockballad Desperado (nooit op single uitgebracht) aan de blog heb toegevoegd.

Desperado, why don't you come to your senses?

You been out ridin' fences for so long now
Oh, you're a hard one
But I know that you got your reasons
These things that are pleasin' you
Can hurt you somehow

Don't you draw the queen of diamonds boy
She'll beat you if she's able
You know the queen of hearts is always your best bet

Now it seems to me, some fine things
Have been laid upon your table
But you only want the ones that you can't get

Desperado, oh, you ain't gettin' no younger
Your pain and your hunger, they're drivin' you home
And freedom, oh freedom well,
that's just some people talkin'
Your prison is walking through this world all alone

Don't your feet get cold in the winter time?
The sky won't snow and the sun won't shine
It's hard to tell the night time from the day
You're losin' all your highs and lows
Ain't it funny how the feeling goes away?

Desperado, why don't you come to your senses?
Come down from your fences, open the gate
It may be rainin', but there's a rainbow above you
You better let somebody love you
(let sombody love you)
You better let somebody love you
before it's too late

Boeven en paupers.

Op een klein uurtje rijden van huis, kwam ik vandaag  samen met Fenneke in Veenhuizen voor een wandeltocht wat ooit een  paupersparadijs en verboden gevangenis dorp was. Het was niet de eerste keer om hier een wandeling te maken het verveeld niet om hier naar toe te gaan. We vertrekken vanaf de parkeerplaats en lopen voorbij het gevangenis museum om via de elektriciteitscentrale langs het “Tweede gesticht” Esserheem te gaan, daarna rechtsaf en dan kom je aan de achterzijde bij de, zwaar beveiligde, poort. Weer rechts en dan weer links om op in eerste instantie goed pad te komen, maar naar verloop van tijd veranderde dit in een modderpoel.  Op de tenen er door maar dit kon niet verhinderen dat er natte voeten werden gemeld. Maar dit is misschien wel de charme van het wandelen, het onverwachte, want even later sta je op het uitzichtpunt “de Slokkert”, waar je een prachtig uitzicht hebt over het Norger Esdorpenlandschap. Weer richting Veenhuizen via oude beukenlanen kom je dan langs het “Spaanse Kerkhof”, de laatste keer dat we hier waren hebben we na deze historisch plaats. Als je bekend bent met archeologie is dit misschien interessant maar ik zie het als een bult zand en heb er verder niets mee. Weer teruggekomen in het dorp ons tegoed gedaan aan de bijzondere namen die elk huis of complex draagt zoals: Toewijding, Eendracht, Wijsbeleid Rust Roest, Helpt Elkander en nog veel meer. Nog even in het winkeltje van het museum geweest en ons verbaasd over een meneer die niet wist dat het museum ivm de corona gesloten is. Onder welke steen heeft deze meneer gelegen. Hierbij zou de naam verwondering goed liggen. Nog even naar de brouwerij Maallust en de kaasmakerij Kaaslust. En ik kan weer terugkijken op een mooie wandeling